Mijn vriendje B.

B. was op de lagere school mijn beste vriendje. Ook toen we allebei op verschillende middelbare scholen zaten zagen we elkaar nog regelmatig. Hij woonde in de Mauritsstraat, het huis op de  noord-oosthoek met de Dillenburgstraat. De tuin was van de straat af afgeschermd door een stenen muur waarin een poortje. Makkelijk binnenkomen dus.

Volgens mij zatten we al samen op kleuterschool de Meeuw maar dat weet ik niet zeker. Op de Kohnstammschool sloten we al gauw een pact: allebei waren we geboren Utrechtenaren (naschrift: Utrechters volgens B.) maar hij wilde liever Fries zijn zoals ik liever Zeeuw was. We spraken af dat we allebei tegenover derden in zouden staan voor de waarheid van de genoemde geboorteplaats. Schiep een band, nietwaar. Zijn vader was kunstschilder met veel werk in de reclamewereld, de mijne was klassiek musicus, allebei creatieve beroepen en ook dat was anders dan bij de meeste van onze vriendjes/klasgenoten.

We speelden veel met elkaar. Alle plekken die in dit blog voorkomen als favoriet exploreerden we samen. En overal beleefden we wel een avontuur. Zo zeer zelfs dat we in later jaren  bij aankomst naar elkaars raam floten en, als de ander dan opendeed, riepen: "ga je mee een avontuur beleven?" En inderdaad, dat gebeurde altijd!

Op 5 mei speelden we 'bevrijdinkje' en tooiden ons in soldatentenue. Bij hem thuis lagen nog attributen van de binnenlandse strijdkrachten, bij ons munitiegordels en zo meer. Een oranje sjerp om en klaar. Op de foto hierboven (de enige die ik van ons tweeën heb) spelen we waarschijnlijk batavier of vroege middeleeuwer: jute zakken over onze kleren, botaniseertrommel op de rug en veldfles in de hand, een hoed uit de verkleedkist op het hoofd en gaan met die banaan!

Ook zetten we samen onze eerste stappen buiten de buurt; ik weet nog goed dat we eens in de sinterklaastijd voor het eerst samen met de bus naar de stad mochten gaan om kadootjes te kopen. Een avontuur op zich. Natuurlijk stonden we op de terugweg te kwijlen voor de etalage van de dure speelgoedwinkel op de kop van de Nachtegaalstraat!

Toen we al wat ouder waren wilden we eens naar de bioscoop maar geen geld natuurlijk. Geen nood, in het park gingen we om een bijdrage vragen en inderdaad, we hadden het geld zo bij elkaar. Een andere keer trouwens (we moeten ons erg verveeld hebben) probeerden we de lampen in de lantaarnpalen stuk te gooien. Lukte ons ook nog.

Later groeiden we uit elkaar. B. was veel sportiever dan ik en zat op een andere school. Na de middelbare school vertrok ik naar Amsterdam. B. bleef vrijwel zijn hele leven in Utrecht. Hij woont er nog en is een redelijk succesvol kunstschilder.