Het buurtje uit: de stad in en verder

opgeschoten jongens: met Pieter Kramer, de latere toneel-= en filmnregisseur (l)

We werden ouder, gingen puberen en probeerden onze vleugels uit te slaan. De jeugdcultuur veranderde; hoorde ik rond mijn twaalfde nog over de schermutselingen in Oog en Al tussen vetkuiven en sjorsklanten, een paar jaar later hadden puch en tomos kreidler en zundapp min of meer uit het straatbeeld verdreven. Broeken met wijde pijpen (liefst met een stukje schotse ruit in de zoom genaaid), donkerblauwe joppertjes met dubbele rij knopen, donkere coltruien, daarmee toonde je je hip en bij de tijd.

Natuurlijk bleven we gymnasiumklantjes en keken we
op tegen het echt stoere jongvolk maar het veranderde ons toch. We luisterden naar Ko van Dijk's radiohoorspel "Biels en Co" (van de firma DURMAZON: Dur mag zoveel niet") en Radio Veronica op haar piratenschip, we keken naar "top of flop" voor de nieuwste hitsingles en voerden felle discussies over Beatles versus Stones.

drinkwinkel de tregter

 En we gingen de stad in; 's avonds na catechisatie in de remonstrante Geertekerk hadden we de tijd om ons te vergapen aan de hippe bezoekers van een coffeshop 'avant la lettre' in de Domstraat. 's Middags zaten we vaak met een colaatje -tic in de 'Catacombe', een werfkelder café

aan de Oude Gracht. Later gingen we naar 'drinkwinkel de Tregter' bij het stadhuis en nog weer wat later voelden we ons het best  thuis in cafe 'de Vriendschap' aan het wed.

Pontecorvo's Battle of Algiers

Het waren de jaren van de Cinemanifestatie in de Camera en Studio bioscopen, geprogrammeerd door Hub Bals, met wie ik jaren later nog veel te maken zou krijgen. Ik zag er een voor mij absoluut nieuw soort cinema: Lion's Love van Agnes Varda, de Roden en de Witten van Miklos Jancso, de Slag om Algiers van Gillo Pontecorvo, films die een onuitwisbare indruk op me maakten en later wegbereiders bleken te zijn geweest voor een belangrijk deel van mijn loopbaan.

Kasieno

We gingen naar de eerste 'Flight to lowlands paradise' in de jaarbeurs voor Pink Floyd en Jimi Hendrix (die niet op kwam dagen) en naar het partijcongres van de pvda die als lokkertje een optreden van de Kinks hadden geprogrammeerd.We leerden Melanie kennen, Simon en Garfunkel, de musical Hair (dat we dus zelf ook lieten groeien als we de kans kregen...)

'Ludiek centrum' het Kasieno was het Utrechts equivalent van Fantasio in Amsterdam. Ik kwam er voor het eerst in 1968 voor het SBO congres.
Ja, dat was andere koek...

En soms liftten we naar Amsterdam! Amsterdam, dat was pas het echte leven... Een broer van me woonde al aan een zijstraatje van de Nes. Prima logeeradresje dus. We gingen eten in restaurant 'de dertien balken' aan de O.Z. Achterburgwal, min of meer tussen de hoeren. Keken onze ogen uit bij het Lieverdje, de Atheneum boekhandel, het Waterlooplein. De Bijenkorf had een themamaand 'India' en daar moesten we heen...

Nee, Utrecht was niet meer het centrum van de wereld en het verlangen er weg te kunnen gaan groeide...