Posts tonen met het label mijn vriendje B.. Alle posts tonen
Posts tonen met het label mijn vriendje B.. Alle posts tonen

Tot slot

2005, Stadhouderslaan

1954, centraal station Utrecht (Utr. Archief)
Ik vertrok uit Utrecht in 1970 en kwam er daarna steeds minder, zeker nadat mijn ouders rond 1980 ook definitief van de Stadhouderslaan vertrokken. De veranderingen van na 1970 maakte ik alleen vanuit de verte mee; het oude centraal station werd opgegeven voor de nieuwbouw van Hoog Catharijne, het DOS stadion werd vernieuwd tot Galgewaard, om maar wat te noemen. Het deed me allemaal niet veel. 


2005, voordeur nr. 102
1957, DOS stadion (Utr. Archief)
En toch, het blijft de stad van je jeugd. Als je er komt weet je onwillekeurig in het buurtje nog blindelings de weg. Zo'n jaar of twintig geleden was ik met vrouw en dochter in de stad. Ik belde aan op 102 en vroeg of ik misschien even binnen mocht kijken. Ongelooflijk, de hoeveelheid details die je weliswaar vergeten was maar direct opvielen! Tegels in de voorgang, de brievenbus, het balkonnetje aan de kleine slaapkamer achter op de tweede verdieping. Van daaraf klommen vriendje B. en ik soms stiekem op het dak.


bakstenen monument/bank Wilhelminapark
Deze herinneringen werden niet uit nostalgie opgeschreven. Ik heb geen hang naar mijn jeugd of zo, ben meer dan blij met mijn leven nu als 60-plusser. Maar ik vond het leuk me 'mijn' Utrecht van de Jaren '50 en '60 weer eens voor de geest te halen. En ik moet zeggen, het ging wel weer leven en maakte nieuwsgierig. 

Een dezer dagen (liefst in het late voorjaar) ga ik er weer eens heen: 's klimmen op het bakstenen monument in het Wilhelminapark. 's Hard schreeuwen onder het viaduct over de Kromme Rijn en dan maar gelijk naar Rhijnauwen wandelen via het jaagpad. 's Kijken naar de nieuwbouw die 'mijn ' Kohnstammschool vervangen heeft. 

Blijft toch iets hebben, die plek van je jeugd!


Ard Hesselink, november 2013

2005, bovenverdiepingen Stadhouderslaan 102, voorkant

AANVULLENDE REACTIE D.D. 5 AUGUSTUS 2019

Van Gert Jan van Rhijn uit Zwolle ontving ik de volgende, zeer aardige reactie, vol aanvullingen op dit Stadhouderslaan blog. Weliswaar van iets latere datum maar heel leuk!

"Via internet stuitte ik op je blog over de Stadhouderlaan 102 en daar heb je me een groot plezier mee gedaan!

De buurt

Prins Hendriklaan
Ik was eens bij van der Pol voor een fietsreparatie. Toen er een andere  klant binnen kwam met een Koga Myata fiets vroeg deze klant ’kunt u deze fiets voor me repareren?’ antwoordde Van der Pol ‘nee dat kan ik niet’ en de klant vertrok weer. Even later vertelde Van der Pol dat hij zich niet bezig ging houden met dat soort fietsen (duidelijk van de mindere soort).

Bij een foto van Bommel op de Prins Hendriklaan betaalde ik indertijd ƒ 3,50 voor het ontwikkelen van een rolletje en ƒ 1,10 per foto voor het maken van een afdrukje. Kruidvat bestond toen nog niet!

Op het hoekje zit al jaren Jan Primus met allerlei soorten bier.

Makelaar Rijksen (zit er nog van voor de tijd dat jij daar woonde)

Kaas van firma Pot op de Rembrandtkade. Mevrouw Pot had een wit schort voor en wij beweerden dat ze ook tenenkaas leverde.

Bij Kusters dranken haal de ik een fles drank op en toen mijn moeder de winkel uit wilde lopen werd gezegd: wilt u geen tweede fles mee, want op één been kunt u toch ook niet staan’

Jan van Scorelstraat
Op het hoekje Hobbemastraat Jan van Scorelstraat was al jaren De Kroon de kruidenier.

Chinees gingen we soms halen bij New Garden Jan van Scorelstraat 161

bakkerij Besseling

Rosarium en Princes Marijkelaan
Bij het rosarium aan de Princes Marijkelaan woonde indertijd Mussert en op dat in die buurt zijn ook jonge jongens tijdens de bevrijding neergeschoten daarvoor staat een herdenkingssteen.

Wilhelminapark
Aan Wilhelminapark 27a gingen we naar tandarts Van Hasselt. Dit was een hele goede tandarts voor die tijd maar toen ik een paar jaren later naar jonge tandarts ging bleek dat de inzichten ernstig veranderd waren waardoor in mijn gebit veel meer geboord was vergeleken met mijn broertje en zusje.

Aan het Wilhelminapark lag ook de Emmakliniek. Ik ben daar geweest tijdens een feest van het Diakonessenhuis, vlak voordat deze gesloopt werd. 

Samen met mijn broer ben ik aangehouden toen we door het Wilhelminapark fietsten. We zeiden dat we van de ENFB gehoord hadden dat we daar mochten fietsen, en met een berisping mochten we verder (naast de fiets lopen).

Vossegatselaan
We gingen naar kapper Jenner aan de Vossegatselaan hoek Adriaan van Ostadelaan  en ik weet dat hij zo’n grote Indolaklok had hangen in zijn zaak. Daar zit nu een dierenkliniek in.

Adriaan van Ostadelaan 
Amrobank, daar heb ik ooit van de bankdirecteur een briefje van 1000 gulden mogen zien.
Van der Hulst bakkerij en banket 

Aloisiuskerk, waar wij niet kwamen, maar wel tijdens Advent, want daar was een mooie kerststal buiten opgesteld.

Sigaren en snoepzaak van dhr. Verder zat op de hoek Adriaan van Ostadelaan - Ferdinandbolstraat. 

Eerste softijsautomaat in de buurt was bij Van Maurik, frietzaak/cafetaria aan de Adriaan van Ostadelaan.

Diakonessenhuis
Op het terrein van het Diakonessenhuis, daar zat direct naast de hoofdingang een fietspomp. Als je 5 cent had kon je lucht krijgen om je fietsband op te pompen.

Diversen
Mijn vader ging naar de Wilhelminakerk (waar zijn ouders ook naar toe gingen) en ondertussen hadden wij zogenaamde West Hill bijeenkomsten in een gebouwtje aan de Jacob van Ruisdaalstraat.

Medewerkers van NS woonden in de buurt van de Laan van Minsweerd.

Als we ons verveelden stapten we bij het Antonius Ziekenhuis in bus 4 en daarmee konden we een rondje door de stad rijden, dat duurde ongeveer een uurtje. 

Wij gingen tennissen bij Brisk ( vlak achter zwembad de Krommerijn), daarnaast was er een andere tennisclub Spherinda oid.

Tegenover het Gymnasium was vroeger een badhuis, was dat toen nog in gebruik?


School

de Meeuw
In de Meeuw kregen wij schoolmelk

Kohnstammschool
Op Koningslaan 63 woonde mevrouw Spelberg, godsdienstlerares Kohnstammschool en zij gaf mijn broer en ik in de laatste jaren van de lagere school Engelse les bij haar thuis.

Bij de Kohnstammschool hadden we een jaarlijkse wandeling naar Rhijnauwen.
Met de kleuters gingen we het eekhoornnest, dat ligt ook bij Rhijnauwen.


Wilhelminagroep

Welpen
Het scoutinggebouwtje van de welpen moest van hout zijn omdat in geval van oorlog dit soort gebouwtje snel verdwijnen moet moesten zodat de militairen goed zicht zouden hebben.
Het regenwater van het gebouwtje dat opgevangen in een grote bak en het water werd gebruikt om het toilet door te spoelen maar ook om theewater van te maken. Een beetje goed doorkoken en alle beestjes waren dood. midden in het gebouwtje stond een potkachel met twee stoelen waren autostoelen en een stoel was sowieso voor Akela en de ander wel voor Raksja of Bageera.
op het terrein was nog een verdedigingswal gedeeltelijk aanwezig. Waar het gebouwtje stond was die verdedigingswal geslecht.
Ook wij hadden Akela Desplanque

Van en  naar de welpen kwamen we ook wel eens bij Galgenwaard
Op de parkeerplaats van Galgenwaard werd eens met oude auto's gescheurd. Na verloop van tijd lag er één op de kop.

Zeeverkenners
naar de Wilhelminagroep zeeverkenners fietsten we altijd het over ‘De Hol’, dat was de hoge brug over het spoor bij Lunetten.

We moesten met onze fiets over de sluisdeuren van de Vaartse Rijn naar de Liesbosch waar de verkenners toen zaten. Peter H. was mijn eerste schipper en daarna zijn broer Wim. Van deze groep is er een Facebookpagina."

Juffrouw Buys en de Kohnstammschool


1957, de nieuwe buurt nog in aanbouw. Links onder de Kohnstammschool (Utr. Archief)
Onze lagere school was een jonge (opgericht in 1950) en vooruitstrevende school, geleid door Juffrouw Buys, een begrip in de onderwijswereld van toen. Methodes waren modern, er was veel aandacht voor creatieve vakken en de leerkrachten werden met zorg geselecteerd. De school stond dan ook in onze buurt direct zeer goed bekend; samen met de USV aan de Frans Halsstraat was ze, in mijn tijd althans, de belangrijkste toeleverancier voor het vwo van die dagen (hbs en gymnasium).

1955, aula met podium (Utr. Archief)
De school werd opgericht,  zoals elders al gememoreerd, voor de gloednieuwe wijk die eromheen ontstond. Ze begon dan ook in een noodgebouw maar verhuisde in 1955 (dacht ik) naar het ruime en lichte nieuwbouwpand aan de Marislaan waar ik mijn lagere schooltijd doorbracht. Een prachtige centrale hal met goed geoutilleerd podium (met mooi beschilderde schuifpanelen voor de decors), waarlangs de klaslokalen in twee lagen.

1957, de school v.a. de nieuwe flats aan de overkant van de Kromme Rijn
(Utr. Archief)
Een heerlijk gebouw maar ik begrijp dat het inmiddels toch weer vervangen is door grotere nieuwbouw. De Kohnstammschool doet het kennelijk nog steeds goed. Op youtube vond ik overigens een filmpje uit 2010 van 'mijn' oude school. Veel is er veranderd maar je krijgt nog steeds een goed beeld van de school zoals wij hem hebben gekend.

Zoals gezegd waren de creatieve vakken belangrijk. Van het podium werd veel gebruik gemaakt voor muziek- en toneeluitvoeringen. Mijn vader was van het begin af aan actief bij de school betrokken, vooral via hulp bij de muziekprojecten. Die werden meestal georganiseerd door een goede vriendin van hem, Juffrouw van der Minne ('juf' voor ons), de muzieklerares van de school en daarnaast pianolerares in de Frederik Hendrikstraat. Zoveel toen moderne, nu klassieke kinderliedjes hebben we van haar geleerd! 
1955, lokaal (Utr. Archief)

In de vierde kregen de jongens schaakles, terwijl de meisjes handwerkten. Ja, die rolpatronen zaten er nog goed in... In de vijfde kregen we ook Frans. Dat heeft me nog erg geholpen op de middelbare school. 
1955, aula met trap (Utr. Archief)

Mijn klas bestond voor een belangrijk deel uit buurtgenoten: mijn vriendje B. uit de Mauritsstraat natuurlijk maar als ik naar de hier toegevoegde klassenfoto uit 1963 kijk tel ik er zo nog 12 uit het buurtje.


2000, juf Muiderman
Van mijn onderwijzers herinner ik me juffrouw Slort uit de tweede en juffrouw Muiderman uit de derde klas. Schatjes. Toen ik juffrouw Muiderman in 2000 tegenkwam op de reunie tgv het 50-jarig bestaan, bleek ze niet eens zoveel ouder dan wijzelf. In je gedachten van toen was ze al stokoud maar in werkelijkheid kan ze, denk ik, toen niet meer dan zo'n 25 jaar zijn geweest.
jaren zestig, Peter Flik
  
Ook herinner ik me meneer Braakman in de vierde, een kortademige, snel geirriteerde en dan rood aanlopende man. Niet onprettig echter. Tijdens de zomervakantie na dat jaar kwam het bericht dat hij aan een ernstige ziekte was overleden. Die moet hij dus dat hele jaar al onder de leden hebben gehad. Voor ons, zijn leerlingen was het een grote schok en de eerste keer dat ik zo direct met de dood werd geconfronteerd.

In de vijfde kregen we meneer Flik, een nog jonge, ietwat cynische man die vaak met zijn gedachten ergens anders leek. Dat klopte wel want een jaar later ging hij werken bij de VPRO radio waar hij als Peter Flik furore maakte. 
1969, juffr. Buys voor de klas (Utr. Archief)

In de zesde natuurlijk juffrouw Buys zelf. Streng dat die kon zijn! Maar ze kon ook goed vertellen en als je je best deed was ze heel stimulerend. Ik had dat wel nodig, kon meer dan ik liet zien en dat zinde haar allerminst. Maar ze kreeg me aan het werk en ik heb van dat laatste jaar echt genoten. 
1963, klassefoto: vriendje B. rechts boven, juffr. Buys links voor hem, ikzelf voorste rij, 4e van links
Overige klasgenoten (achternamen bekend): 
bovenste rij vlnr: linda, noortje, tamar, margreet, tjetske, joreel, mieneke, jannie, gerben
2e rij vlnr: hans, arie, peter, alexander, eva, jonneke, boobs, rie, marion, ?
3e rij vlnr: willy, flip, ronnie, jan, marja, vilma, ruth, elsbeth, elly, lideke
onderste rij vlnr: freddy, carl, gijs, ard, viktor, hans, rik, david

Mijn vriendje B.



B. was op de lagere school mijn beste vriendje. Ook toen we allebei op verschillende middelbare scholen zaten zagen we elkaar nog regelmatig. Hij woonde in de Mauritsstraat, het huis op de  noord-oosthoek met de Dillenburgstraat. De tuin was van de straat af afgeschermd door een stenen muur waarin een poortje. Makkelijk binnenkomen dus.

Volgens mij zatten we al samen op kleuterschool de Meeuw maar dat weet ik niet zeker. Op de Kohnstammschool sloten we al gauw een pact: allebei waren we geboren Utrechtenaren (naschrift: Utrechters volgens B.) maar hij wilde liever Fries zijn zoals ik liever Zeeuw was. We spraken af dat we allebei tegenover derden in zouden staan voor de waarheid van de genoemde geboorteplaats. Schiep een band, nietwaar. Zijn vader was kunstschilder met veel werk in de reclamewereld, de mijne was klassiek musicus, allebei creatieve beroepen en ook dat was anders dan bij de meeste van onze vriendjes/klasgenoten.

We speelden veel met elkaar. Alle plekken die in dit blog voorkomen als favoriet exploreerden we samen. En overal beleefden we wel een avontuur. Zo zeer zelfs dat we in later jaren  bij aankomst naar elkaars raam floten en, als de ander dan opendeed, riepen: "ga je mee een avontuur beleven?" En inderdaad, dat gebeurde altijd!

Op 5 mei speelden we 'bevrijdinkje' en tooiden ons in soldatentenue. Bij hem thuis lagen nog attributen van de binnenlandse strijdkrachten, bij ons munitiegordels en zo meer. Een oranje sjerp om en klaar. Op de foto hierboven (de enige die ik van ons tweeën heb) spelen we waarschijnlijk batavier of vroege middeleeuwer: jute zakken over onze kleren, botaniseertrommel op de rug en veldfles in de hand, een hoed uit de verkleedkist op het hoofd en gaan met die banaan!

Ook zetten we samen onze eerste stappen buiten de buurt; ik weet nog goed dat we eens in de sinterklaastijd voor het eerst samen met de bus naar de stad mochten gaan om kadootjes te kopen. Een avontuur op zich. Natuurlijk stonden we op de terugweg te kwijlen voor de etalage van de dure speelgoedwinkel op de kop van de Nachtegaalstraat!

Toen we al wat ouder waren wilden we eens naar de bioscoop maar geen geld natuurlijk. Geen nood, in het park gingen we om een bijdrage vragen en inderdaad, we hadden het geld zo bij elkaar. Een andere keer trouwens (we moeten ons erg verveeld hebben) probeerden we de lampen in de lantaarnpalen stuk te gooien. Lukte ons ook nog.

Later groeiden we uit elkaar. B. was veel sportiever dan ik en zat op een andere school. Na de middelbare school vertrok ik naar Amsterdam. B. bleef vrijwel zijn hele leven in Utrecht. Hij woont er nog en is een redelijk succesvol kunstschilder.