Meneer van der Pol

2005, de winkel van van der Pol aan de Prins Hendriklaan

Zoals elders in dit blog al vermeld was meneer van der Pol onze fietsenmaker. Niet zo maar eentje, meneer van der Pol was een fenomeen. Zijn winkel aan de Prins Hendriklaan, hoek Rembrandtkade was een begrip in de hele buurt. Voorin een mooie winkel vol glanzendnieuwe fietsen, achter een werkplaats met daarachter een plaatsje voor het stallen van de te repareren/gerepareerde fietsen.

Van der Pol, zo lees ik op internet, had de zaak in 1956 overgenomen van een telg uit een echt Utrechts fietsenmakersgeslacht, Johan v.d. Sluijs. Zo rond de eeuwwisseling was diens vader volgens sommigen Utrechts eerste fietsenmaker met zaken in de Biltstraat en de Burg. Reigerstraat.

Meneer van der Pol was geliefd. Voor iedereen, jong en oud een praatje, een verhaal, een grap. Lang heb ik gedacht dat mijn vriendje B. en ik de enigen waren die hele woensdagmiddagen bij hem rondhingen. We zaten dan op zijn werkbank te luisteren naar zijn verhalen, terwijl hij aan zijn fietsen werkte. Later begreep ik dat hij die aantrekkingskracht door de jaren heen op veel meer kinderen uitoefende. Zo vertelde een kennis uit mijn jeugd, nu gepensioneerd dierenarts, me niet zo lang geleden dat hij zijn hobby (antieke fietsen opknappen) bij van der Pol opgedaan had en het vak min of meer van hem had geleerd.

Waar gingen die gesprekken over? Ik heb er geen idee meer van maar ze hadden ons in hun ban en we kwamen telkens terug voor meer. Ik weet ook dat van der Pol ook op ouderen, vooral mannen, indruk maakte. Mijn vader was bijvoorbeeld erg op hem gesteld en een nieuwe fiets (gazelle natuurlijk) werd dan ook altijd gekocht bij van der Pol.

2005, briefje met humor

Later, op de middelbare school, brachten we vaak folders voor hem rond. Daar betaalde hij ons voor, een centenkwestie maar daar ging het niet om. We deden het graag.

En dan ga je het huis uit en verlies je ook meneer van der Pol uit het oog. Utrecht raakt steeds verder
weg en er komen tal van nieuwe fietsenmakers/rijwielhandelaren op je pad. In 2005 liep ik eens in het oude buurtje rond en kwam ook langs zijn winkel. Bestond nog steeds maar er hing een klein,typisch van der Polbriefje naast de bel: voorlopig gesloten. Hij was toen al jaren met pensioen... Humor!  

In 2008 was ik er nog eens. Ik trok de stoute schoenen aan en belde aan (hij woonde altijd al boven de winkel). Zijn dochter deed open maar al gauw kwam van der Pol zelf naar beneden. Nog eenmaal zat ik bij hem in de werkplaats die nog precies was als in mijn herinnering. We hadden een gezellig gesprek over vroeger en ik maakte een aantal foto's.

Precies weet ik het niet meer maar hij overleed een paar jaar geleden. Ik zag de advertentie in NRC-Handelsblad. Een fietsenmaker van stand, dat was hij!

Meneer van der Pol: wat een fijne jeugdherinnering!