Amandelen: het Antonius Ziekenhuis


131103 google maps, het ziekenhuisterrein van het St. Antonius, nu omgebouwd tot apartementencomplex

1961, ingang ziekenhuis (Utr. Archief)
1961, hoek Pr.Hendriklaan (Utr. Archief)
Ik zal een jaar of vijf geweest zijn toen besloten werd mijn keelamandelen te verwijderen. Ver hoefden we daarvoor niet te gaan want het Antonius Ziekenhuis lag op loopafstand van ons huis.We kwamen er altijd langs: op weg naar school, op weg naar Rhijnauwen, voor een boodschap bij grootgrutter Noack of slagerij van Schie. Afgezien van de ruime ingang aan de Jan van Scorelstraat zag je eigenlijk alleen de imposante buitenkant, die de hoek om ging de Prins Hendriklaan langs.

1960, kinderafdeling, (Utr. Archief)
verpleegafdeling in oude tijden (Utr. Archief)
Voor die amandelen moest ik dus naar binnen. Van het geheel herinner ik me de chloroform verdoving (vreselijk!) en vooral de de pijn in mijn keel na afloop. Ik moest een nachtje blijven en toen ik de volgende dag naar huis ging kreeg ik vla, joghurt en ijs.

deze soldaatjes stammen uit de oorspronkelijke doos...
Op mijn bed lag een grote doos: een kado om de pijn te verzachten. Het waren plastic soldaatjes, allerlei verschillende. Ze vormden het begin van mijn soldaatjes verzameling, met leger dinkey toys etc. Hele veldslagen hebben we ermee gespeeld!

Kwam er toch nog wat positiefs uit die 'traumatiserende' ervaring!


de twee foto's stammen uit begin jaren '70 toen de fotografie me net in haar greep kreeg. Lage standpunten ('lowscapes') vond ik toen ook al interessant. Ik maakte ze bij een bezoekje aan mijn ouderlijk huis op de oude kinderkamer. Later nam ik de verzameling mee. Voor een deel staan ze nog steeds hier in de kast...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten